This article is not yet available in the language you selected
Rozijnen
Article index
![]() | Productie rozijnen | |
![]() | Oogsten | |
![]() | Drogen | |
![]() | Controle | |
![]() | Reinigen | |
![]() | Zwavelen | |
![]() | Sorteren | |
![]() | Verpakken | |
![]() | Opslag |
Bijna alle rozijnen zijn afkomstig van witte of groengele druiven. Goudgele rozijnen worden echter voor het drogen gezwaveld, waardoor deze hun lichte kleur behouden. Het wordt dan ook aangeraden om rozijnen voor het consumeren te wassen, om de ontstane sulfieten te verwijderen.
Men onderscheidt verschillende soorten rozijnen, waaronder onder andere:
- Sultana
Kleine, over het algemeen, gele rozijnen. Hoe lichter van kleur, hoe zoeter van smaak. De beste sultanasoorten zijn afkomstig uit Turkije.
- Malaga of muscatel
Grote, blauwe rozijnen. Deze zijn minder zoet en worden meestal verwerkt in producten als studentenhaver. De beste soorten komen uit Malaga en Californië.
- Éleméro
Grote, gele rozijnen, die bekend staan als boerenjongens en eveneens vaak in studentenhaver worden verwerkt. Deze rozijnen zijn afkomstig uit Turkije, Spanje en Australië.
Rozijnen zijn erg energierijk. Daarnaast bevatten rozijnen vitamine B5, B6 en B11en belangrijke mineralen als calcium, kalium en magnesium.
Doordat krenten veel op rozijnen lijken, worden ze vaak met elkaar verward. De krent is ook een gedroogde druif, maar afkomstig van een ander druivenras dat kleine vruchten geeft. Een krent is dan ook kleiner, droger en donkerder van kleur. Bovendien smaakt deze gedroogde vrucht wat zuurder dan de rozijn.
Rozijnen worden in tal van gerechten en desserts verwerkt, maar kunnen ook zo als tussendoortje worden gegeten.
Productie rozijnen
Oogsten
Voor 1 kg rozijnen zijn ongeveer 4 kg druiven nodig. Het is gewenst dat deze druiven snel rijpen, eenvoudig zijn te drogen en geen zaden bevatten. Daarnaast moeten ze niet te veel aan elkaar plakken tijden opslag en een zachte textuur en een goede smaak hebben.De druiven groeien in trossen aan wijnstokken. Wanneer de druiven hun optimale zoetheid hebben bereikt, worden de trossen handmatig geplukt. Op het zuidelijke halfrond is dit in maart, terwijl dit op het noordelijke halfrond rond augustus is.
Drogen
Deze trossen worden vervolgens op plastic of papieren folie in de zon tussen de wijnstokken te drogen gelegd. Wanneer de druiven voor het drogen in hete potas, een oplossing van kaliumcarbonaat, kort worden geweekt, blijven de druiven lichter van kleur. Bovendien ontstaan er kleine barstjes in het vel van de druif, waardoor het drogen wordt versneld.Goudgele rozijnen worden vervolgens nog gezwaveld om de lichte kleur tijdens het drogen te behouden.
Het vochtgehalte van de druiven neemt tijdens het drogen af van 75 tot minder dan 15%. Hierdoor krimpt de druif en laat het steeltje los. Het drogen neemt, afhankelijk van het weer, 2 tot 4 weken in beslag. Om vervuiling door zand en aantasting door insecten zo veel mogelijk te voorkomen, worden de folies ‘s nachts opgerold.
Wanneer de druiven voldoende zijn gedroogd, worden de folies weer opgerold en naar de fabriek getransporteerd.
Het drogen kan ook met behulp van hete lucht.
Controle
Bij de fabriek aangekomen, worden de trossen met gedroogde druiven op een schudzeef gelost om ongewenste delen te verwijderen. Bovendien wordt het vochtgehalte, de kleur en de smaak van de rozijnen gecontroleerd.Wanneer de rozijnen tijdelijk moeten worden opgeslagen, wordt de groei van insecten voorkomen door beroking met bijvoorbeeld waterstoffosfide of methylbromide.
Reinigen
De rozijnen worden over het algemeen voor verdere verwerking eerst gewassen. Vervolgens worden ze door een transportband naar een fijne zeef geleid, waar het nog aanwezige zand en ongewenste delen met lucht van de rozijnen worden geblazen. Met behulp van zuigers worden onrijpe vruchten verwijderd.Hierna worden de druiven van de trossen losgeschud en achtergebleven steeltjes verwijderd door passage langs twee roterende conische oppervlakken. Wanneer er gebruik is gemaakt van druiven met pit, worden deze mechanisch verwijderd.